Syntezator dźwięku

Zadaniem syntezatora jest generowanie dźwięku odzwierciedlającego stan prędkości pionowej szybowca, czyli sygnalizacji noszenia i duszenia. Noszenie sygnalizowane jest przerywanym dźwiękiem o częstotliwości tym wyższej im większe jest noszenie. Dodatkowo ze wzrostem wartości noszenia skraca się okres przerywanego dźwięku, co jest znacznie łatwiej odbierane niż sama zmiana częstotliwości dźwięku.
Ujemne noszenie, czyli duszenie lub opadanie, sygnalizowane jest dźwiękiem ciągłym o częstotliwości tym niższej im większa jest wartość duszenia.

Generowanie dźwięku odbywa się w sposób programowy. W pamięci programu zapisany jest wzorzec sinusa. Jest on cyklicznie pobierany i przesyłany do przetwornika cyfrowo - analogowego skąd trafia do nadajnika. Prędkość obierania kolejnych próbek sinusa jest proporcjonalna do wartości noszenia, co powoduje generowanie dźwięku o różnej częstotliwości.

Sposób przerywnia sygnału noszenia jest parametryzowalny. Można regulować odstęp między dźwiękami oraz szybkość narastania przerywania powodowany przez zmianę wartości noszenia. Czas przerwy został opisany równaniem prostej T = V * A + B rysowanej na wykresie kolorem zielonym, gdzie T jest czasem przerwy, V prędkością pionową a A i B są współczynnikami parametryzującymi równanie. Zmieniając współczynnik A zmienia się nachylenie prostej zmieniając prędkość narastania dźwięku, współczynnik B zmienia czas trwania dźwięku. Współczynniki A i B są przechowywane w zmiennej konfiguracyjnej EA_SOUND_BREAK

wykres dzwięku

Ucho ludzkie ma niewielką zdolność rozróżniania dźwięków nieznacznie różniących się od siebie częstotliwością. Dlatego problemem jest rozróżnienie oscylującego w okolicach zera sygnału duszenia od sygnału noszenia. Oba są przerywane i w takiej sytuacji duszenie mogło by być błędnie interpretowane jako noszenie. Aby temu zapobiec wprowadzono zmienną EA_VSIG_DISC określającą nieciągłość sygnału akustycznego w zerze noszenia. Mechanizm ten polega na eliminacji określonej liczby dźwięków z całej skali syntezatora znajdujących się w bezpośredniej okolicy zera noszenia. Dzięki temu różnica barwy dźwięku między sygnałem noszenia i duszenia jest bardziej wyraźna. Ujemnym skutkiem tego mechanizmu jest skrócenie dostępnej skali dźwięków. Wartość ustawia się w oknie konfiguracji wariometru

Szybowiec lecący w warunkach atermicznych powoli opada pod wpływem siły grawitacji. Wartość opadanie jest zależna od doskonałości szybowca i nie należy jej mylić z duszeniem, czyli sytuacją gdy szybowiec znajduje się w zstępującym prądzie zimnyego powietrza, ani z sytuacją gdy pilot sterując wysokością zmusza model do nurkowania. Żeby wyróżnić stan naturalnego opadania wprowadzono pojęcie strefy nieczułości. Jest to zakres wskazań noszenia, w którym wario nie sygnalizuje akustycznie noszenia ani opadania. Dla większej uniwersalności wprowadzono dwie zmienne dla górnej i dolnej strefy nieczułości: EA_UP_IS_ZONE i EA_DN_IS_ZONE Wartość ustawia się w oknie Konfiguracja wariometru